Η μητρόπολη του πνεύματος έπρεπε να δημιουργηθεί, ήταν μια αναγκαιότητα. Εδώ και αρκετό καιρό βιβλία καίγονται στην πυρά και οι συγγραφείς που τολμούν να γράψουν κάτι καλό, κάτι αυθεντικό εξοβελίζονται. Ένας νέος Μεσαίωνας ανατέλλει.
Μια νέα Πόλη γεννιέται, μια Πόλη δυστοπική, ονειρική, εφιαλτική.
Όμως, πώς ακριβώς ήταν αυτή η Πόλη των Βιβλίων:
"Τεράστια κτίρια από γυαλί και από ατσάλι, διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της Πόλης, υψώνονταν προκλητικά προς τον Θεό. Κοίταζες κάτω και ζαλιζόσουν, έβλεπες πόσο ψηλά είχε φτάσει ο άνθρωπος, αλλά και από πόσο ψηλά θα μπορούσε να πέσει, ο άνθρωπος, ένας ευφυής ανόητος, να γκρεμοτσακιστεί".
"Γύρω απλωνόταν αυτό το κόσμημα και το παράδοξο του ανθρώπινου είδους, η Πόλη των Βιβλίων. Η Πόλη των Βιβλίων ήταν ένας πραγματικός λαβύρινθος• σκοτεινή, γκρίζα, με κάποιες αναλαμπές φωτός, σαν κάποια μεγάλη αμαρτία να τη βάραινε. Μια αχανής μεγαλούπολη όπου συνέβαιναν θαύματα και το παράδοξο έκανε κάθε μέρα πάρτι".
Ο Ignatius Letterman, ενενήντα δύο ετών πια αναπολεί τα χρόνια της φωτιάς και τις ένδοξες μέρες της θητείας του στο σώμα της Αστυνομίας. Όχι όμως μιας οποιασδήποτε Αστυνομίας, αλλά της μοναδικής Λογοτεχνικής Αστυνομίας που εδρεύει στην Πόλη των Βιβλίων.
Τι συμβαίνει σ' αυτή την παράξενη Πόλη;
Ο Ignatius Letterman ως πρωτοκλασάτο στέλεχος της Λογοτεχνικής Αστυνομίας, τιμωρεί ανηλεώς την έπαρση, τη μεγαλομανία, την εξαπάτηση και τα εγκλήματα γραφής προσπαθώντας να περισώσει ό,τι μπορεί από την υπόληψη του ανθρώπινου πνεύματος και της Χαμένης Λογοτεχνίας. Αποκορύφωμα η υπόθεση του ανθρώπου-βόμβα Τζον Μορίαρτυ, του εκπροσώπου της σκοτεινής πλευράς μιας ανθρωπότητας που έχει κατρακυλήσει.
Ψευδαισθητικές μεταβολές, καταδιώξεις, δολοφονίες, φυλακίσεις, τρόμος, σαρκασμός, ευτράπελα, έρωτας, υποκρισία, αλαζονεία. Όλα συνυπάρχουν σ’ αυτόν τον δυστοπικό κόσμο. Όλα αυτά αναλογίζεται ο γηραιός Letterman. Για μια ακόμα φορά βυθίζεται στο αλλόκοτο σύμπαν της Λογοτεχνικής Αστυνομίας. Για μια τελευταία φορά μέσα από τα βάθη της ψυχής του θέλει να φωνάξει:
Εν ονόματι του Νόμου, της δικαιοδοσίας της Πόλης των Βιβλίων, του Άγνωστου Θεού και της Χαμένης Λογοτεχνίας, ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ!
Ο λόγος στον πρωταγωνιστή Ignatius Letterman
"Με λένε Ιγνάτιους Λέττερμαν, ετών ενενήντα δύο, και νιώθω ότι η ζωή δεν είναι για μένα πλέον εκείνο το ξέγνοιαστο λούνα παρκ που έκοβα βόλτες μέχρι και λίγα χρόνια πριν. Η ύστατη ώρα για μένα πλησιάζει όπως ο τελικός σταθμός ενός τρένου σε πόλη μυστηριώδη, άγνωστη και αχανή που τη λένε ΘΑΝΑΤΟ ή ΝΕΑ ΑΡΧΗ. Πόσο πιο μυστηριώδης όμως αυτή η πόλη από την πόλη που αρχικώς έχω ζήσει, πόσο πιο άγνωστη και πόσο πιο αχανής;"
"Τώρα που φτάνω στο τέλος της ζωής μου ανακαλώ μνήμες και παραισθήσεις. που μπορεί κάποιες να μην αποδείχτηκαν αληθινές, αποδείχτηκαν όμως δυνατές, ανίκανες ο χρόνος να τις σβήσει. Πού ξεκινά η πραγματικότητα και πού τελειώνει η φαντασία; Αιώνιο ερώτημα στη λογοτεχνία…"
"Ίσως επειδή είμαι το κεντρικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας ή τουλάχιστον αυτός που τη διηγείται, να θεωρείτε ότι είμαι καλός, ένας άνθρωπος του νόμου, ατρόμητος, με ηθικές αρχές που πράττει πάντα το καλό. Δεν είμαι. Ως Ιγνάτιους Λέττερμαν αυτή είναι η ομολογία μου και διακηρύσσω ότι έχω μια σκοτεινή πλευρά, για την ακρίβεια ένα σκοτεινό δασάκι".
"Το Άλλοθι της Ποίησης. Θανάσιμο αμάρτημα. Εφτά χρόνια και δέκα μήνες με συνοπτικές διαδικασίες. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι ποιητές, έστω και τραγουδοποιοί ή γλύπτες, ακόμα και ζωγράφοι. Εύκολη η ποίηση, η τέχνη της ασυναρτησίας για τους ατάλαντους και τους βαρόνους των λέξεων, όπως όταν παίζεις πιάνο βαρώντας τυχαία τα πλήκτρα. Ο καθένας θα μπορούσε να σκοτώσει με ένα γεμάτο πιστόλι, δεν χρειάζεται να είναι επαγγελματίας ή να έχει ταλέντο στο σημάδι.
Μελαγχολικά σκέπτομαι, σ’ αυτή την ονειρεμένη και εφιαλτική Πόλη που ζούμε: ο καθένας σήμερα μπορεί να σκοτώσει με λέξεις, ο καθένας…"
Η "Λογοτεχνική Αστυνομία" είναι ένα άκρως πρωτότυπο βιβλίο, ένα κρεσέντο φαντασίας για έναν ολότελα πραγματικό κόσμο.
Πρόκειται για μια δηκτική εξερεύνηση των ορίων της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, μια παράδοξη ωδή στη δύναμη των λέξεων, μια ανελέητη σάτιρα του εκδοτικού χώρου, μια κραυγή αφύπνισης για την εκδίωξη του Λόγου, για την Τέχνη ξεγυμνωμένη και ατιμασμένη.
Μια νέα, δυστοπική Πόλη σε περιμένει να την ανακαλύψεις, αν δεν έχεις ήδη βρεθεί εκεί...
 |  |  |  |
 |  |  |
