Ποίηση
Γράφε κοντυλοφόρε μου, τι εγύρισεν ο ήλιος
κι αν δεν προφτάσω να τα πω, αν δεν καλομιλήσω
ποιος ξέρει, τάχα, να μου πει αν μ' έβρει η άλλη μέρα
στον πάνω Κόσμο της ζωής ή στου Βυθού τα σκότη.
Γράφε μικρό μολύβι μου...
Εκείνα τα παλιά έπιπλα οι τεχνίτες δεν τολμούν πια εύκολα να αγγίξουν, όμως η Πόπη Μανιφάβα-Μαντζούκη τολμά αρχαία -και πάντα νέα- αισθήματα και πόνους και ερωτήματα να πλέξει μέσα στους στίχους της.
Η άνοιξη που πάντα προσδοκούμε, μέσα από την τέχνη και τους στίχους της γίνεται πραγματικότητα απτή και καταφύγιο σε ώρες δύσκολες και βασανιστικές, σε ώρες ευτυχίας και ονείρου... γίνεται η ζωή!
Αθανάσιος Δ. Σταμάτης, Φιλόλογος
Με λεπτή ειρωνεία, άκρα ευαισθησία και αδιόρατο αυτοσαρκασμό πλανιέται ο Βαγγέλης Νέσσης στα δύσκολα μονοπάτια μιας ποίησης απλής, σεμνής, κάπου κάπου καθημερινής, ενίοτε οργισμένης, θωπευτικής και θεραπευτικής στη συλλογή «Κι έγινε η σιωπή ορμή».
Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by
WeebPal.
