Ο "Αγαπημένος ήρωας των παιδιών" του Βαγγέλη Γεωργάκη με τον υπότιτλο "Προφητεία" είναι το ελληνικό μυθιστόρημα, που μέσα από τις 430 σελίδες του σφραγίζει μια ολόκληρη εποχή, τη δική μας εποχή. Οι αναγνώστες εξακολουθούν ν' ανακαλύπτουν ένα άκρως ρεαλιστικό βιβλίο που ακροβατεί ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα, στο λογικό και στο παράλογο. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σχεδόν δύο χρόνια μετά την έκδοσή του παραμένει στις προτάσεις των μεγαλύτερων βιβλιοπωλείων τη χώρας με όχημα την πρωτοτυπία, το περιεχόμενό του και τα λόγια των αναγνωστών ενώ βρέθηκε στις προτάσεις εφημερίδων ανάμεσα σε βιβλία πιο σύγχρονης παραγωγής αποδεικνύοντας ότι τα αυθεντικά βιβλία δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Παραδόξως, κάθε μέρα που περνάει γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο καθώς εξακολουθεί να γράφεται από την ίδια τη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, την πολυεπίπεδη κρίση.
Τον Νοέμβριο του 2014 κυκλοφόρησε ο "Αγαπημένος ήρωας των παιδιών", ένα μυθιστόρημα που γέννησε η ελληνική κρίση. Ένα μυθιστόρημα που τόλμησε με γλώσσα αιχμηρή και τρόπο αλληγορικό να αποτυπώσει την πολυεπίπεδη κρίση, την παρακμή των αξιών και τον χαμένο ηρωισμό των πολιτών. Με χαρά διαπιστώσαμε στα χρόνια αυτά ότι επανήλθε στη συζήτηση πιο έντονα από ποτέ η έννοια του Ήρωα και του Ηρωισμού στη λογοτεχνία, αλλά και στην καθημερινότητα ενώ αφυπνίστηκαν και πολλοί "ήρωες" εν υπνώσει στα χρόνια της ευμάρειας. Η Λογοτεχνία για εμάς στις εκδόσεις Oasis είναι τέχνη αιχμηρή: προβληματίζει, ξεβολεύει, ανυψώνει.
Υπόθεση του μυθιστορήματος:
Στα χέρια του ανερχόμενου ποδοσφαιριστή Κώστα Κ. τυχαία πέφτει ένας καταραμένος, διαρκώς μεταβαλλόμενος πίνακας, ο οποίος απεικονίζει τον Μίκυ Μάους και γύρω του τρομαγμένα παιδιά, εγκλωβισμένα, ακόμα και μέσα στα τεράστια αυτιά του. Ταυτόχρονα, στη χώρα συμβαίνουν αλλεπάλληλες εξαφανίσεις μικρών παιδιών. Ο Κώστας Κ. και η αγαπημένη του Ίρις, ταλαντούχα ηθοποιός με διπλή ζωή, εμπλέκονται άθελά τους σε ένα σκοτεινό παιχνίδι ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, στο λογικό και στο παράλογο.
Ποιος ο ρόλος του γκροτέσκου πίνακα και της σκοτεινής Μορφής που διαρκώς παρούσα τυλίγει με τον μανδύα της μια ολόκληρη χώρα; Τι σημαίνει η αποτρόπαια προφητεία: «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΜΑΤΙΑ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ!»; Όλα αυτά προμηνύουν ή μήπως πυροδοτούν τις ραγδαίες εξελίξεις, τις απανωτές ψυχολογικές, κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις;
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
Ορισμένοι ξεροβήχουν, θέλοντας να δείξουν διακριτικά την απέχθειά τους για την αντιμετώπιση του ανθρώπου, αλλά τότε η σκοτεινή μορφή, σαν να μην έχει τίποτε συμβεί, λέει: «Δέκα από δω μέσα έχετε καταχραστεί δημόσιο χρήμα». «Εσύ, εσύ,... εσύ, και συ». Τους δείχνει έναν έναν. Δέκα άνθρωποι σηκώνονται μες στη σκοτεινιά και αρχίζουν να αποχωρούν άρον άρον. Δεν κάνουν όμως πολλά βήματα. Φωσφορίζοντα φίδια πέφτουν από το ταβάνι και τους τυλίγουν σαν φλόγες. Αρχίζουν να ουρλιάζουν και να ικετεύουν αφήνοντας τους υπόλοιπους θεατές μαρμαρωμένους στα καθίσματά τους αλλά μετά εξαφανίζονται. Μαύρο σκοτάδι τους τυλίγει, σαν να μην υπήρξαν ποτέ ή σαν ποτέ να μην είχαν καταχραστεί χρήμα των κορόιδων που λέγονται Έλληνες φορολογούμενοι. «Τέρας! Είναι ένα τέρας!» ουρλιάζουν απελπισμένα ορισμένοι. «Είμαι η φωνή της συνείδησής σας, τέρατα! Εσείς με δημιουργήσατε, εσείς με φτιάξατε! Είμαι ένας από σας και εσείς είσαστε εγώ! Αυτό που δεν σας αρέσει, αλλά αυτό που είσαστε, αυτό που μας ενώνει!».
[...]
Ψηφοφορία για το Μνημόνιο. Τελευταία μέρα. ... ήταν τρεις ώρες περίπου πριν την έναρξη των εργασιών για την ψήφιση του Μνημονίου Νο. 5. Τόσα Μνημόνια, τόσες μνήμες, είχε έρθει η ώρα για μνημόσυνα, κηδείες. Πρώτος, πρώτος χαρούμενος και χαμογελαστός, διάβηκε την μπάρα που οδηγούσε στον περίβολο της Βουλής, ο υπουργός Ευημερίας και Συγκριτικής Μεταρρύθμισης, ο Χρήστος Δανιήλ" [...]
– Τι γνώμη έχετε για τους χάρτινους ήρωες; ρώτησε ο παρουσιαστής, και δεν μπορούσε να γίνει πιο συγκεκριμένος. – Να σας πω, είπε ο Κώστας Κ., εγώ, εκτός απ' τους παιδικούς μου φίλους, μ' αυτούς μεγάλωσα, τους χάρτινους ήρωες δηλαδή, και πιστέψτε με για μένα δεν ήταν καθόλου χάρτινοι, υπήρχαν, και μάλιστα μια χαρά, στην άπειρη, αθώα, όχι χάρτινη, παιδική μου φαντασία. Μίκυ Μάους, Αστερίξ και Λουκυ Λουκ, κάθε λογής κόμικς, αλλά και γραπτός λόγος με λίγες εικόνες, Μικρός Κάου-μπόυ δηλαδή, Μικρός Αρχηγός, και φυσικά Μικρός Ήρωας, ο εκπληκτικός Γιώργος Θαλάσσης, το επονομαζόμενο Παιδί-Φάντασμα, που τα έβαζε με τους Γερμανούς κατακτητές, ίσως αυτό μας λείπει από την Ελλάδα σήμερα, ένας Γιώργος Θαλάσσης, πολλοί Γιώργοι Θαλάσσηδες και πολλά Παιδιά-Φαντάσματα –όχι όμως Πολίτες-Φαντάσματα– που θα μπορούσαν να αντισταθούν στην οικονομική λαίλαπα που δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και πολιτική, και πολιτιστική, προπάντων ηθική.
[...]
Ωστόσο, για μια ακόμη φορά –αναποφάσιστος ή συνετός;– είπε να μην σκίσει ή καταστρέψει το αναθεματισμένο σκίτσο. Προσεκτικά το τοποθέτησε πάλι στην πίσω δεξιά γωνία του πρώτου συρταριού, σαν να ήταν ένα καινούργιο ρούχο που ήθελε προσοχή στο δίπλωμα και τη φύλαξή του. Παραδόξως ο πίνακας, ο καταραμένος πίνακας, ήταν η μόνη του ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν ήταν τρελός. Ή ότι ήταν.
Ξάπλωσε και έβαλε τηλεόραση φυσικά, το μεγαλύτερο και καλύτερο αγχολυτικό, που το προσέφερε δωρεάν η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση, οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου.
[...]
Δρόμοι της νυχτερινής Αθήνας. Πώς θα μπορούσε να περιγράψει κανείς μια πόλη, ένα εργοτάξιο ζωής; Μια πόλη μπορεί να περιγραφεί από το φως της - το Παρίσι για παράδειγμα, η πόλη του φωτός, όμορφο γοητευτικό Παρίσι - η Αθήνα από το σκοτάδι της. Σκοτάδι γύρω του, πολύ σκοτάδι και κυλάει πίσω του σαν το νερό η σκοτεινιασμένη πρωτεύουσα της Ελλάδας αλλά και της πρωτεύουσας του κόσμου. Έχει μέρες να βρέξει και η Αθήνα μες στη σκόνη και στην παρακμή, μοιάζει με παρατημένο αντικείμενο ακατάστατου σπιτιού - και το σπίτι αυτό μπορεί να είναι η Ευρώπη.
[...] Κόσμος συνέχισε να συγκεντρώνεται στην πλατεία Συντάγματος, ακόμη και αργά τη νύχτα –όταν άλλοι, πιο λογικοί ή ίσως λιγότερο απελπισμένοι, θα έβλεπαν τηλεόραση ή μπορεί να έπεφταν αποκαμωμένοι να κοιμηθούν– κάτι που φυσικά η τηλεόραση δεν είπε ή διαφήμισε όσο θα έπρεπε· κόσμος πολύς, κόσμος ασήμαντος και ο καθένας ταπεινός, σαν μικρομόρια νερού σε χύτρα ταχύτητας που βράζει. Μόρια νερού. Στην αρχή μοιάζουν με ό,τι πιο φυσιολογικό υπάρχει. Μετά το σημείο βρασμού όμως: χειρότερα από φωτιά.
[...]
– Ποια είναι η γνώμη σας τελικά για τη δοκιμασία που πέρασε εκείνα τα χρόνια, τα μαύρα χρόνια, η πατρίδα μας η Ελλάδα; Ο Κώστας Κ., σκέφτηκε λίγο πριν απαντήσει, και μετά είπε αργά, αργά, προσεκτικά: – Η Ελλάδα ήταν ένα καράβι, αραγμένο σε ένα μεγάλο λιμάνι, όπως είναι ο Πειραιάς, για παράδειγμα, μια που μιλάμε εδώ για τον Πειραιά, και το λιμάνι θα μπορούσε να είναι ολόκληρη η Ευρώπη, που δοκιμάστηκε από μια τέτοια θύελλα, τέτοια τρικυμία. Το καράβι δεν είχε καλούς κυβερνήτες, αλλά ούτε και καλούς ναύτες, όλοι είχαν τις ευθύνες τους για μια τέτοια συμφορά. Και το λιμάνι όμως δεν είχε φτιαχτεί σωστά για μια τέτοια θαλασσοταραχή, είχε τρωτά σημεία. Θα μπορούσες να κατηγορήσεις τον καιρό, τους καιροσκόπους; Όχι. Αυτοί ήταν οι μόνοι που έκαναν καλά, άψογα θα έλεγα εγώ, τη δουλειά τους, θα ήταν λάθος να τους κατηγορήσεις, όχι όμως και να μην τους αποδώσεις ευθύνες, μεγάλο λάθος, ολοκλήρωσε ο Κώστας Κ. και κούνησε αρνητικά δύο φορές πέρα δώθε το κεφάλι.
Ο Βαγγέλης Γεωργάκης μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και τελείωσε τη Φαρμακευτική Σχολή. Είναι αθλητής της υδατοσφαίρισης. Το διήγημά του «Ένας νέος που του αρέσει να γράφει» βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών 2010. Έχει γράψει τα βιβλία «Ποδηλάτης στην Εθνική Οδό», «Ονειρεμένο φινάλε», «Ακροβάτης του ονείρου» και «Λυκόφως». Αγαπημένοι του ήρωες είναι ένας άνεργος που ζει σε ένα χαμόσπιτο και εξακολουθεί να ονειρεύεται, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Νίκος Γκάλης, ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Μίμης Πλέσσας, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Έννιο Μορρικόνε, ο Ρομπέρτο Μπολάνιο και ο Μπόρχες, η Τζένη Καρέζη, ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Θωμάς Μαύρος, ο Γιώργος Μαυρωτάς, ο Νώντας Σαμαρτζίδης, ένας πλανόδιος που παίζει κιθάρα στο Μοναστηράκι, ένα σύννεφο που τρέχει αμέριμνο στον ουρανό, ο Γιώργος Θαλάσσης και… ο Μίκυ.
Το νέο βιβλίο του Βαγγέλη Γεωργάκη θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Oasis τον Νοέμβριο του 2016.
 |
